آداب قلــــــــــیون کشیدن
قلیون کشیدن یکی از رسوم با قدمت کشور های خاور میانه است که در ایران قدیم یکی از وسایل پذیرایی مهم از مهمان ها به حساب می آمد که امروزه تقریبا به تفریحی برای جوان ها تبدیل شده. قلیون کشیدن اصول و رسوم مهمی داره که رعایتشون ضروریه که در زیر بعضی از اون ها رو می خونید .
اولین رسمی که در قلیان کشیدن باید رعایت بشه اینه که قلیونو باید گروهی کشید و بعضی تنهایی کشیدن اونو خوب نمی دونن ...(بعد اجتماعی قلیان!!)
---
دوم اینکه باید اول بزرگترین فرد جمع شروع به کشیدن قلیون کنه یا به عبارتی راهش بندازه و اگه بزرگتر خواست می تونه این کارو به فرد دیگه ای منتقل کنه...
---
سوم اینکه قلیان باید دور بچرخه و نوبت رعایت بشه و هر کس نیابد از اول و وسط و آخر حلقه یکدفعه قلیونو بگیره...
---
چهارم طرفی که شلنگ قلیونو از نفر قبلی می گیره باید به یک نوعی از طرف مقابلش تشکر کنه.عموما این تشکر زبانی نیست و با حرکت دست یا اینکه دست خودشو قبل از گرفتن شلنگ به دست طرف مقابلش بزنه انجام می شه ...
---
پنجم ٬ هر کس با توجه به تعداد نفراتی که قلیون میکشن باید مقدار پک زدنشو تنظیم کنه و طوری نباشه که به قولی بقیه معطل بمونن...
---
ششم٬ همه افرادی که دور قلیون نشستن باید قلیون بکشن ٬حتی به مقدار یک پک و اگر یک نفر اظهار کنه قلیون نمی کشه به بقیه بی حرمتی کرده ...
---
هفتم٬ هیچ کس نباید خود سر ٬دست به ذغال قلیان و شلنگ آن و سایر قسمت های آن بزند و هر تغییری در آن باید با رضایت اکثریت جمع باشد(دموکراسی)...
---
هشتم ٬ با آتش ذغال روی قلیان نباید هیچ چیزی روشن کرد مخصوصا سیگار. روشن کردن سیگار به معنای توهین ناموسی به افرادی است که قلیان می کشند و در بعضی از فرهنگ ها کسی که این کار را می کند خونش پای خودش است.
---
نهم٬بر روی ذغال قلیان نباید جسم دیگری قرار داد یا روی آن آب ریخت.با این کار دیگران می توانند از کشیدن قلیان صرف نظر کنند.
---
ده٬قلیان را باید تا انتهای آن یعنی زمانی که تمام توتون آن سوخت کشید.
---
یازده٬زمانی که احساس شد ذغال قلیان جواب نمی دهد با توافق جمع باید اقدام به عوض کردن ذغال آن کرد.
(به دستور آق رضا مزوزو ویرایش شد ):
دوازده : روزی که قلیون نکشیدی نباید بری خونه...
پیژامـــــــــــــــــــــــه !!!!
امروز قصد دارم تا یکی از مظلوم ترین و ملموس ترین مصنوعات بشری که همانا پیژامه است رو خدمتتون معرفی کنم. پیژامه نوعی لباس راحتی هست که انواع گوناگونی هم داره، مثل گل گلی، خال خالی و راه راه!
اما پیژامه قطعاً مزایای غیر قابل انکاری داشته که اینطور توی دل مردم جا باز کرده، از جمله:
وقتی اون رو توی مهمونی زیر شلوارتون بپوشین، دیگه خیالتون از هر جهت راحته! چون اگه صاحب خونه از دستش در رفت و بی عقلی کرد و گفت که: حالا شب تشریف داشته باشین! بلافاصله شلوار رو درمیارین و با نشان دادن پیژامه ی راه راه نشون می دین که چه آدم نجیبی هستین و تعارف صاحب خونه رو زمین نمی ذارین!
وقتی توی مسافرت اون رو زیر شلوارتون پوشیده باشین، با یه اشاره به پیژامتون، مردم شهرهای مختلف کشور متوجه میشن که شما کجایی هستین و قطعا حساب دیگه ای روی شما باز می کنن، تازه برای گرفتن انعام و اینجور چیزها هم خودشون رو خسته نمی کنن!
توی گرمای تابستون یا کنار دریا میشه پیژامه رو تابستونیش کرد! و چه بسا زیر پیژامه بپوشین! خب به دلیل رعایت پاره ای ملاحضات اخلاقی نمیشه بیشتر توضیح داد!
پیژامه فقط زمانی بیشترین نمود رو داره که ست باشه! یعنی با زیر پوش و پیژامه لم داده باشین جلوی تلویزیون و تخمه بشکنین! اگه در حال دیدن برنامه های مهیج شبکه ی استانی یا فیلم هندی هم باشید که دیگه خیلی عالی میشه!
وجه تسمیه:
اما درباره علت نامگذاری پیژامه میان علما و دانشمندان اختلاف هست، در زیر به برخی از نظریات معتبر در این باره اشاره می کنیم:
این واژه در ابتدا "پیرجامه" (یعنی: جامه ی پیر، ریش سفیدِ البسه) بوده که به مرور زمان به صورت امروزی پیژامه تبدیل شده!
در ابتدا لغت به صورت "بی جامه" (یعنی: بدون جامه، لخت!) بوده و قطعاً در اون زمان ها خیلی کارشون درست بوده و به این جورچیزها لباس نمی گفتن. آثاری هم که از دوره غارنشینی بدست اومده نشون میده که موقع شنا به عنوان مایو از پیژامه استفاده می کردن که مؤید همین معنی بی جامه هست!
این لغت رو غیرعرب ها اختراع کردن تا حال عربها برای تلفظ «پیژامه» گرفته بشه! در همین مورد میشه به این لغات اشاره کرد: پیچ، گنجشک، گچ، مژگان، پژمرده و..
در واقع این لغت "پای جامه" خودمان هست که در زبانهای فرانسوی، روسی، و انگلیسی وارد شده و بعد به خودمان برگشته و فکر می‌کنیم که یک واژه ی خیلی باکلاس خارجیه!
طرز تهیه پیژامه :
پارچه می‌خریم (تترون راه راه)، به خانه می‌بریم.
پیژامه‌قبلی را که مادرتان دوخته روی پارچه گذاشته آنرا می‌برید. به خاط‌ر داشته باشید که پارچه را دو لایه کرده باشید. قبل از اینکه قسمت کشدار را ببری، سه چار انگشت جا بذار، چون بعد باید خم شود تا کش رد شود. این را برای همه لبه‌ها بکن.
پیژامه قبلی را برداشته در کمد قرار بدهید تا مادر آشفته نشود. نخ سوزن آورده پارچه‌را کوک بزنید. (کوک زدن یعنی رد کردن موقت نخ از لای پارچه) از لای در سرک بکشید تا مادر بزرگتان از راه سر نرسد (چرخ خیاطی مال مادر بزرگ است).
بعد از دوختن، نوبت کش‌‌اندازی است. کش را می‌اندازیم، به این صورت که سنجاق قفلی را به سر آن گره زده، کشان کشان از سوراخ کمر پیژامه عبور بدهید. یادتان باشد سنجاق قفلی را پس از خاتمه کار به چارقد مادربزرگ ارجاع دهیم.
نکات مهم
1- برای جلوگیری از عدم سایش سرزانوها، از چهار دست و پا رفتن بپرهیزید.
2- در صورت پاره شدن کش، پیژامه سقوط خواهد کرد.
3- حضور در اماکن عمومی با پیژامه خلاف شئونات اجتماعی است.
4- پیژامه نیز مانند مسواک و عینک، از لوازم شخصی شماست، از تعارف آن بپرهیزید.
5- قبل از اینکه پیژامه قبلی را روی پارچه بگذارید، کش آنرا خارج کنید تا کمرش تنگ نشود
" مطالب بالا از وبلاگ های مختلف دزدیده شده است "